سینماسینما، محمد حقیقت/ ونیز (پنجم سپتامبر): هفتادوششمین دوره جشنواره ونیز روزهای آخر خود را میگذراد و تنها سه فیلم در بخش مسابقه باقی ماندهاند.
از آخرین فیلمهای مسابقه که امروز صبح پنجشنبه به نمایش درآمد فیلمی 164 دقیقهای از پرتغال است. این فیلم “دامنه” نام دارد و ساخته تیاگو گدس است که به نظر میرسد میتواند توجه داوران را به خود جلب کند.
در این فیلم داستان طولانی یک خانواده بزرگ اشرافی وفئودال در قبل و بعد از انقلاب این کشور با میزانس وفیلمبردای بسیار خوب و با حوصله زیر ذره بین برده شده است. دراین راستا فساد درونی و درنهایت تباهی یک خانواده بزرگ بورژوازی را به خوبی نقاشی میکند. داستان درسالهای 1940 آغاز میشود و وقایع تحولات این کشور را از ورای یک دهکده با زمین های پنهاور که در اختیار ارباب نسبتا متجدد آنجا قرار دارد بررسی میکند.
اگرچه در آن زمان کشور تحت سلطه دیکتاتوری مرکزی است اما این ارباب با دهقانان خود به خوبی رفتار میکند و هنگامیکه انقلابیون از مراکز بزرگ به این ناحیه میآیند تا زمین ها را به اختیار خود بگیرند، علیرغم شورش آنها دهقانان برعلیه ارباب خود وارد کارزار نمیشوند!
فیلم کمی یادآور فیلم های اولیه برتولوچی مثل 1900 است البته در ابعاد محدودتر. “دامنه” را میتوان جزو فیلمهای خوب بخش مسابقه امسال قرار داد. البته باید یادآوری کرد که تا به امروز فیلم شاهکاری در ونیز 2019 ندیدیم و کلا به قدرت سال گذشته این جشنواره را نمی توان ارزیابی کرد، گرچه چند فیلم خوب مثل “متهم میکنم”( یک افسر و یک جاسوس) اثر پولانسکی، “جوکر” از آمریکا، “اد آسترا” با بازی براد پیت، همچنین “مارتین ادن” از ایتالیا برتری بیشتری نسبت به سایرین دارند.
دو فیلم در بخش مسابقه مانده که برای فعالان در مطبوعات ساعت 9 صبح و دیگری ساعت 11ونیم جمعه ششم سپتامبر نشان خواهند داد. یکی از آنها از مغولستان و دیگری از ایتالیا است. روز شنبه فیلمی که شیر طلا را خواهد گرفت یک بار دیگر ساعت هشت شب ، درسالن بزرگ دارسنا پخش میشود. درحالیکه مراسم اختتامیه در کاخ جشنواره و سالن اصلی ساعت هفت شب همان روز آغاز میشود.
جشنواره ونیز روز شنبه به پایان میرسد و برندگان بخش های گوناگون اعلام خواهند شد. برمبنای شنیده ها فیلم ایرانی “متری شیش و نیم” دومین ساخته سعید روستایی که با استقبال خوبی روبرو شد، شانس بالایی برای به دست آوردن جایزه ای در بخش افق ها دارد.
منبع: سینما سینما