بیوگرافی آل پاچینو (برنامه برداشت آخر) : 
آل‌پاچینو متولد شهر نیویورک شرق هارلم است. پدرش سالواتوره، کارمند شرکت بیمه از نسل ایتالیایی-آمریکایی بود و مادرش رز نام داشت. زمانی که پاچینو 2 سال بیشتر نداشت، پدر و مادرش از هم جدا شدند و مجبور شد به همراه مادرش به خانه پدربزرگش نقل مکان کرده و در آنجا اقامت کند.

در زمانی که آل‌پاچینو 10 سال بود، بین دوستانش مشهور به سانی بود و خیلی دوست داشت که بازیکن بیسبال شود. در دوران مدرسه زیاد فعال نبوده و نهایتاً نیز در سن 17 سالگی ترک تحصیل کرد و بعد از مشاجره با مادرش از خانه فرار می‌کند. در این دوره بود که وی برای کسب درآمد شروع به انجام کارهایی مانند پیغام رسانی یا خدماتی و نظافتی می‌کند. آل‌پاچینو از سن 9 سالگی روی به کشیدن سیگار آورد و ماریجوانای معمولی مصرف می‌کرد اما هیچوقت مواد مخدر سنگین مصرف نکرد و معتاد نبود. در نوجوانی شروع به بازیگری در نمایش‌های زیرزمینی کرد، ولی با پذیرش وی در اکتورز استودیو مخالفت شد. در این دوره آل‌پاچینو بیکار بوده و شب‌ها را در خیابان، تئاتر یا خانه دوستانش می‌خوابید. او پس از مرگ مادرش تمام وقت خود را صرف نمایش کرد، برای تجدید روحیه اش دو نمایش شاد برای کودکان اجرا کرد که در جک و لوبیای سحر آمیز و ماجراهای خیز بلند سر انجام موفق شد پول لازم برای ثبت نام در مدرسه بازیگری هربرت برگهوف را به دست بیاورد. آنجا زیر نظر چارلز لاتن آموزش خود را به عنوان یک بازیگر آماتور آغاز کرد.

ورود او به عرصهٔ بازیگری را باید سال 1969 دانست. در همین سال در نمایش خیزش‌هایی برای صلح نقش مقابل ارل جونز بازیگر مطرح آن زمان تئاتر را به عهده گرفت. او در همین ابتدا برنده جایزه تونی (معتبرترین جایزه تئاتر) بهترین بازیگر نقش مکمل شد. پاچینو در این سال در فیلم ناتالی و من بازی کرد و دو سال پس از آن نیز ایفای نقشی در وحشت در نیدل پارک را پذیرفت و در نقش یک معتاد به هروئین ظاهر شد. اما بازی در این دو فیلم هرگز او را راضی نکرد تا اینکه فرانسیس فورد کاپولا تصمیم به ساخت یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یعنی فیلم پدرخوانده گرفت و نقش مایکل کورلئونه به او واگذار شد. در ابتدا کاپولا جک نیکلسونرا برای ایفای نقش در پدرخوانده انتخاب کرد اما نیکلسون این پیشنهاد را رد کرد چراکه به گفته خودش نقش یک ایتالیایی را باید یک ایتالیایی بازی کند و با این کار ناخواسته بزرگترین شانس زندگی پاچینو را به او بخشید. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که به آن نرسید. پاچینو در سال 1973 در فیلم‌های مترسک و سرپیکو بازی کرد. بی شک مهم‌ترین دستاورد پاچینو در این سال حضور در فیلم سرپیکو در نقش فرانک سرپیکو ساخته سیدنی لومت بود که وی توانست در این فیلم جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد و نامزدی جایزه اسکار را از آن خود کند تا جایگاه خود را به خوبی در سینما تثبیت کند.

از دیگر بازی‌های چشمگیر پاچینو در این دهه می‌توان به حضور درخشانش در فیلم‌های پدرخوانده 2 ، بعد از ظهر سگی و عدالت برای همه  اشاره کرد او برای این سه بازی خود جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد را کسب کرد. بازی آل پاچینو در پدرخوانده 2 چنان تحسین برانگیز بود که مجله نیوزویک شخصیت مایکل کورلئونه را به عنوان بزرگترین نقش آفرینی یک بازیگر به نقش یک شخصیت سنگدل در تاریخ سینما عنوان کرد و بنیاد فیلم آمریکا نیز در سال 2003، این نقش را به عنوان یازدهمین شخصیت ویلیان تاریخ سینما انتخاب کرد. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد اما باز هم این جایزه نصیبش نشد اما در جشنواه‌ها و رسانه‌های دیگر مورد تحسین قرار گرفت. اما منتقدان، جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد را به سبب بازی در سرپیکو به وی اهدا کردند. فیلم‌های بعد از ظهر سگی (1975)، بابی دیرفیلد (1977) و و عدالت برای همه(1979) از کارهای مورد تحسین و توجه او دراین دهه بودند. پاچینو برای بازی در همه این فیلم‌ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت.

در طول این دهه آل پاچینو چهار بار نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

همچنین وی در فیلمهای دیک تریسی ، پدرخوانده 3، گلن‌گری گلن راس، بوی خوش زن، راه کارلیتو، دنی براسکو، وکیل مدافع شیطان، نفوذی، هر یکشنبه کذایی، بی خوابی ، فرشتگان در آمریکا، سیزده یار اوشن، تو جک را نمیشناسی، فیل اسپکتور، درخشش چشمگیری داشت.

پاچینو تاکنون ازدواج نکرده‌است اما سه فرزند به او منسوب است که یکی از آنان دختری به نام جولی ماریاست که در پی رابطهٔ چندین ساله‌اش با مربی بازیگری آموزشگاه لی استراسبرگ، «جن ترنت»، به دنیا آمد و دو فرزند دیگر دوقلوهایی با نام‌های انتون و اولیویا هستند.